360 :: panoramiczna podróż sferyczna w 2658 odcinkach

W lipcu 1912 roku zabłądziła tu z Czerwonych Wierchów studentka Uniwersytetu Jagiellońskiego Aldona Szystowska. "Nie mając doświadczenia i nie umiejąc oceniać możliwości alpejskich, bez namysłu zaczęła schodzić kominem. Przez Małą Łąkę do podnóża Wielkiej Turni przebiega prosta linia kanału, wyłożonego kamieniami. Z góry kanał ten wygląda jak przedłużenie drogi jezdnej, którą widać w dolinie. To ją musiało upewnić, że znajduje się na drodze właściwego zejścia. Zeszedłszy kilka metrów kominem, zauważyła, że plecak odpycha ją od ściany. Zdjęła więc go i położyła na półeczce. Obniżywszy się jeszcze kilka metrów, urwała się na śliskich ścianach i spadła na upłaz, którym potoczyła się w trawy.
Można sobie wyobrazić, jaki był stan nieszczęśliwej turystki, gdy oszołomiona upadkiem, przerażona samotnością i groźnym otoczeniem, a może i ranna, w każdym zaś razie ciężko potłuczona, podniosła się z trawy!
Dalsza jej droga była z pewnością obłędnym i rozpaczliwym szukaniem zejścia do ludzi. Jak motyl do światła odruchowo dążyła tam, do tej drogi zwodniczej na dole, która miała zwrócić ją ludziom, Prędzej, prędzej, już blisko, droga tuż pod ścianami zaczyna się! Prędzej z tych miejsc strasznych, gdzie ściany patrzą tak groźnie, a milczenie przemawia głosem spiżowego dzwonu! Tętna pokrwawionej skroni młotami biją po głowie. Prędzej za wszelką cenę!
Jak zahipnotyzowana szła wprost ku tej drodze w dolinie.
Nie zatrzymała jej coraz większa stromość terenu, nie odstraszyła głębia przepaści...
Zawirował cały świat nagle... błysk w oczach pioruna...
Stało się.
Zdumiona jej dusza krąży nad zwłokami, rozpostartymi na dnie potwornej czeluści tatrzańskiej, jak ptak, który z gniazda wyleciał..." (Mariusz Zaruski: Na bezdrożach tatrzańskich, Warszawa 1923.)

Ekspedycja TOPR-u znalazła ciało dopiero po trzech tygodniach poszukiwań...

Z niewielkiego spłaszczenia Tomanowego Grzbietu, ochrzczonego przez Cywińskiego mianem Tomanowego Przechodu (ok. 1740 m), rozpościera się kapitalny widok na ośnieżone szczyty otaczające górne partie Doliny Kościeliskiej. Trawiaste upłazy Kamiennego Tomanowego zbiegają w dół ku Wąwozowi Kraków. W prawo od Kominiarskiego Wierchu można dostrzec odległe Pilsko.