"Podług podania, kościół ten albo jak pierwiastkowo nazywano kaplicę tę, mieli murarze stawiający kościół Panny Maryi wymurować bez wszelkiego wynadgrodzenia, poświęcając na to godziny wolne od pracy. W XIV wieku, kiedy kościół Panny Maryi zajęli osiedli w Krakowie niemcy, tutaj odbywały się dla Polaków nabożeństwa, potem gdy Polacy w r. 1550 odzyskali kościół Panny Maryi, tu znowu niemcy nauki i nabożeństwa miewali. [...] Kościół ten należący do liczby krakowskich kościołów z wieku XIII, stracił wiele ze swej starożytności podczas odnowienia, gdy go posiadali jezuici. Ocalony lubo wiele uszkodzony przysionek kościelny, ozdobiony rzeźbą kamienną jest najpiękniejszą pozostałością z pierwszej jego budowy. Piękną zaś pozostałością z odnowienia, jest malowanie na sklepieniu kościelnem przez Molitora przedstawiające poświęcenia jezuitów we wszystkich częściach świata podjęte, dla rozszerzenia nauki Chrystusa." (Józef Mączyński: Pamiątka z Krakowa, część II, Kraków 1845).