360 :: panoramiczna podróż sferyczna w 2658 odcinkach

Tutejsze uzdrowisko tak reklamowano w "Dzienniku Poznańskim" z maja 1896 roku: "Langenau bowiem, od lat kilku znana miejscowość szerszéj publiczności w Księstwie, posiada wszystkie warunki, ażeby uczynić pobyt kuracyuszom nadzwyczaj pożytecznym i przyjemnym. Przedewszystkiem niezrównanie czyste, zdrowe górskie powietrze, znakomicie działające kąpiele borowinowe i stalowe, skuteczne żelaziste źródła, które niejednemu choremu przywróciły zdrowie i odświeżyły zwątlone siły. Zarząd kąpielowy stara się usilnie także o przyjemności kuracyuszy, muzyka doborowa grywa codziennie po kilka godzin na promenadzie, urządzają się co tydzień reuniony, wspólne piękne wycieczki w okolicę, w bliskości są rozliczne urozmaicone spacery, w Kurhauzie usłużny i sympatyczny gospodarz poleca swoją hygieniczną i doborową kuchnię." (Rocznik 38, nr 124, 31 maja 1896, s. 7).

"Baszta Bramy Wodnej należy do najbardziej malowniczo położonych na Dolnym Śląsku. Wieża Wodna położona w południowej części starego miasta, przy ul. Podmiejskiej, zbudowana na początku XIV w. zwana była także "Niską Bramą" lub "Górską Bramą". Stanowiła bramę wjazdową do miasta od strony rzeki. Do dzisiaj zachowała krenelaż ceglany, pochodzący prawdopodobnie z czasu postawienia nowego hełmu. Od strony przedmieścia nad przejazdem zaznacza się uskokiem w licu ściany płycizna z prowadnicą do podciągania bramy, która zamykała drogę do miasta. Od strony przeciwnej schodami zewnętrznymi dostać się można do nakrytej drewnianym stropem izdebki na pierwszym piętrze. W pomieszczeniu wieży miał swoją siedzibę strażnik miejski, a przed nią pisarz bramny pobierał opłatę od wjeżdżających do miasta wozów i wnoszonych koszy z towarem." (Opis z oficjalnego serwisu gminy Bystrzyca Kłodzka).

"Jedyne w Polsce muzeum filumenistyczne, w którym zgromadzone są eksponaty związane z ogniem, zapałkami i zapalniczkami. Zostało założone w 1964 roku z siedzibą w Bystrzycy Kłodzkiej.

Siedziba Muzeum Filumenistycznego mieści się na Małym Rynku w Bystrzycy Kłodzkiej, w dawnym kościele ewangelickim i szkole parafialnej. Budynki te zostały wzniesione w latach 1821-1822, a następnie przebudowane w 1823 roku, według projektu zaakceptowanego przez Karla Schinkla. Na cele muzealne zostały zaadaptowane na początku lat 60. XX wieku. Adaptacja budynków na cele ekspozycyjne wykonana została w czynie społecznym przez przedstawicieli miejscowych przedsiębiorstw, głównie Bystrzyckich Zakładów Przemysłu Zapałczanego.

Idea utworzenia bystrzyckiego muzeum zrodziła się już początku lat 60. XX wieku, a jej inicjatorami byli przedstawiciele Towarzystwa Rozwoju Ziem Zachodnich, Towarzystwa Miłośników Ziemi Bystrzyckiej oraz mieszkańcy miasta. Oficjalne otwarcie nowej placówki muzealnej miało miejsce 19 lipca 1964 roku. Cztery lata później muzeum przekazano budynek dawnej szkoły parafialnej, dzięki czemu pozyskano dodatkową powierzchnię wystawienniczą.

Muzeum Filumenistyczne posiada bogate zbiory różnych przedmiotów do niecenia ognia (zapalniczki lontowe, benzynowe, gazowe, elektryczne oraz chemiczne, krzesiwa metalowe i skałkowe oraz starożytne lampy oliwne). Następną część kolekcji tworzą zbiory opakowań zapałek i etykietek zagranicznych z różnych krajów, w tym z Chin i Japonii oraz cenny zbiór polskich etykietek zapałczanych począwszy od najstarszych do współczesnych. W zbiorach znajduje się około pół miliona etykietek zapałczanych oraz tysiąc czterysta zapalniczek." (Tekst z Wikipedii).

Wikipedia: "Kościół, stanowiący najwspanialszy zabytek sakralny Kłodzka znajduje się w samym centrum miasta, na starówce, na środku placu Kościelnego, który stanowi lekkie wzniesienie w kształcie cypla. Dawniej świątynia otoczona była murem cmentarnym, którego pozostałością jest północna brama, zwana "Czarną Bramą". Z kolei cmentarz w tym miejscu został zlikwidowany po 1624 roku, kiedy obiekt przejęli jezuici".