360 :: panoramiczna podróż sferyczna w 2668 odcinkach

Przy grupie przepaścistych piaskowcowych turni, w masywie zwanym dziś Jiraskowymi Skałami, zbudowano w XIV wieku warowne grodzisko, znane jako Skály lub Bischofstein. Do dziś pozostały zeń jedynie brama, fragmenty schodów i wykute w skale otwory, warto jednak wspiąć się na szczyt choćby dla pięknego, dookólnego widoku na masyw Teplickich Skał.

Stromy szlak na szczyt XIV-wiecznego warownego grodziska, znanego jako Skály lub Bischofstein, prowadzi przejściem wykutym w piaskowcowej skale.

"Świadectwa historyczne wskazują na istnienie zamku na wzgórzu w Bouzovie już na początku XIV w. Pierwszym udokumentowanym właścicielem był bliżej nieznany Buz z Buzova – wzmianka o nim pochodzi z 1317 r. W ciągu kilku następnych stuleci zamek często zmieniał właścicieli. W II poł. XIV w. należał do księcia Jodoka z Moraw, bratanka Karola IV. W XV w. własność przeszła na ród władców Kunštátu, z którego pochodził m.in. czeski król Jerzy z Podiebradów (niektórzy historycy sugerują nawet, że urodził się on właśnie na zamku w Bouzovie). W 1696 r. zamek zakupił wielki mistrz zakonu krzyżackiego Franz Ludwig zu Neuburg. Posiadłość pozostała w rękach zakonu aż do 1939 r., kiedy to została skonfiskowana przez narodowych socjalistów. Po II wojnie światowej zamek – zgodnie z postanowieniami dekretu Edvarda Beneša – nie wrócił już do dawnych właścicieli.

Współczesny romantyczny wygląd zamek zawdzięcza przebudowie na początku XX w. zgodnie z projektem Georga von Haberissera, profesora Akademii Sztuk Pięknych w Monachium. Celem przebudowy było odtworzenie typowej, średniowiecznej architektury." (Tekst z Wikipedii).

Potężna budowla z czterema narożnymi wieżami wznosi się na stromym wzgórzu nad brzegiem Dunaju. Pierwsze warownie istniały tu już w starożytności, kiedy wzgórze było akropolem położonej u jego stóp celtyckiej osady. Swoje budowle wznosili tu też Rzymianie i Słowianie, aż na początku średniowiecza wzgórze wraz z całą okolicą przeszło pod władzę Węgrów. W X wieku powstał tu zamek z kamienia, zamieniony w fortecę obronną w XV wieku. W wieku XVI przebudowano go w stylu renesansowym, a sto lat później w stylu barokowym. Za rządów Marii Teresy, królowej Czech i Węgier, była tu prestiżowa siedziba księcia Alberta von Sachsen-Teschen. W 1784 roku zamek oddano klerowi katolickiemu (powstała tu szkoła katolicka), następnie w 1802 roku założono w nim koszary. W 1811 roku zamek uległ zniszczeniu w pożarze wznieconym przez wojska napoleońskie, odbudowano go dopiero w latach pięćdziesiątych XX wieku. (Tekst na podstawie Wikipedii).