360 :: panoramiczna podróż sferyczna w 2658 odcinkach

Kolejka linowa wiedzie na górujący nad otoczeniem szczyt Łomnicy.

"Notuję urywane wrażenia, fotograficzne migawki. Osiedle z porozpinanym jak liny gwarem - to pierwszy akcent. Za nim inne: ścieżki przerzynające z wszech kierunków zbocza, podwójny krąg ścieżek nad stawem, trasy narciarskie z wyrąbanym duktem kosówki, droga od Małej Rakuskiej że motocyklem wyjedziesz, znaki na patykach, drogowskazy, zachęty, ostrzeżenia, mandaty. A także wyższe szykany: sieć lin jak w elektrostroju, szyny kolejowe od burżuazyjno-kubistycznego hotelu do feudalno-zamczystego obserwatorium, kolebiące się nad przestrzenią wagoniki, megafony przekrzykujące ubocza doliny, zapora na stawie, głowa Łomnicy przydeptana butem stacji szczytowej. Chwile dla "szarego człowieka": kioski szykują piwo i stare cukierki, łysy urzędnik nabija laskę pamiątkowym znaczkiem, ogonek do widokówek z pieczątką, matka wysadza dziecię, śpiewaczka ochoczo pieje, ceper w blaszance znosi z Cmentarzyska śnieg, para w trykotach szuka odległej kosówki, w maliniakach resztki połamanych budów, składy pustych i potłuczonych butelek, ślady bytności setek ludzkich stworzeń, śmieci i odchody. Nikt nie zważa, że mogłaby tu zagrzmieć górska burza, że mógłby tu spaść górski śnieg, że mogłoby się stać groźnie i dziko, że mogłyby tu wrócić góry. Góry - po co? Oto jest stopień najwyższego zwycięstwa: słońce z całą pokorą przyświeca śródmiejsko." (Jan Alfred Szczepański: Przygody ze skałą, dziewczyną i śmiercią, Warszawa 1956).

Zwróćcie uwagę na tzw. halo, czyli jasną obwódkę wokół słońca - wbrew pozorom nie jest to odblask w obiektywie, a efekt załamywania się promieni w kryształkach lodu w chmurach typu cirrostratus :).

Niewybitna skalista kulminacja Małego Krywania leży w południowym grzbiecie Krywania, około 160 metrów poniżej jego wierzchołka. Ponoć tylko stąd można legalnie oglądać w całości leżący w dolinie Zielony Staw Ważecki...

Przed nami imponujący masyw Krywania (2496 m).