360 :: panoramiczna podróż sferyczna w 2657 odcinkach

"Autorami aranżacji są: projektantka wnętrz Dominika Jasińska i student Wydziału Sztuki Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie Tomasz Tajak. - Zaproponowaliśmy aranżację ascetyczną w formie. Chcieliśmy nawiązać do przestrzelonej tkaniny, do ran, które poniósł Chrystus, i ran odniesionych przez Jana Pawła II podczas zamachu 13 maja 1981 r. Nie odnosimy się bezpośrednio do konfliktów zbrojnych, ale inspiracją były dla nas słowa papieża, który wiele razy mówił: nigdy więcej wojny, a na świecie toczy się w tym momencie kilkanaście konfliktów zbrojnych - mówił Tajak.

Jak wyjaśniają autorzy, biały całun schodzący od sklepienia do posadzki krypty symbolizuje niewinność ofiary, którą poniósł, umierając na krzyżu, Chrystus, oraz niewinność wszystkich ofiar wojen i terroryzmu. Rozdarcia w tkaninie symbolizują rany i ból. W jednej z takich "ran" umieszczono monstrancję. Na posadzce tkanina rozwidla się na dwie części, a pośrodku stoją białe kwiaty - symbol odradzającego się życia. Instalacja jest podświetlona tylko w centralnej części, z boku płoną świece. Do wykonania instalacji autorzy użyli 40 metrów lnianego płótna." (Fragment artykułu z gazeta.pl Kraków).

Zwycięzcami tegorocznego konkursu zostali absolwenci Wydziału Sztuki Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie Joanna Woźniak i Norbert Tomczak. Tak opisują swoje dzieło:

"Celem aranżacji Grobu Pańskiego jest przesłanie Ewangelii, która niesie nadzieję Zbawienia i pokonania śmierci oraz zwycięstwo życia.
Rozdarta zasłona Przybytku umieszczona za Najświętszym Sakramentem jest obrazem przejścia ze Starego do Nowego Testamentu. Przez ofiarę Zbawiciela otwarta została droga do Boga i Przybytku Niebiańskiego — Świętego Świętych, miejsca dostępnego, nie jak w Starym Przymierzu, wyłącznie raz w roku dla arcykapłana (Hbr 9,11-12), ale dla wszystkich ludzi.
Przed Najświętszym Sakramentem znajduje się wypełniony wodą ośmioboczny zbiornik z lustrzanym dnem — chrzcielnica. Poprzez chrzest człowiek zostaje włączony do Mistycznego Ciała Chrystusa, a tym samym zanurzony w Jego śmierci i Zmartwychwstaniu (Rz 6,3-11).
Łaska Boża jest jak woda — nie zatrzymuje się na niedostępnych szczytach gór, lecz spływa do najgłębszych dolin. Podobnie jest z łaską Bożą, która przenika do głębi wnętrza człowieka i przemienia go.
Bóg jest niepojęty. Wczytując się w Pismo Święte, zanurzamy się w Jego Słowach, które niosą głębie znaczeń i wiekuistą treść.
Wierni przychodzący do Grobu Pańskiego mają możliwość refleksji nad istotną treścią Wielkanocnej Paschy".

Z ulotki dostępnej na miejscu:

"Celem aranżacji Grobu Pańskiego jest przesłanie Ewangelii, która niesie nadzieję Zbawienia i pokonania śmierci oraz zwycięstwo życia.
Rozdarta zasłona Przybytku umieszczona za Najświętszym Sakramentem jest obrazem przejścia ze Starego do Nowego Testamentu. Przez ofiarę Zbawiciela otwarta została droga do Boga i Przybytku Niebiańskiego – Świętego Świętych, miejsca dostępnego, nie jak w Starym Przymierzu, wyłącznie raz w roku dla arcykapłana (Hbr 9,11-12), ale dla wszystkich ludzi.
Przed Najświętszym Sakramentem znajduje się wypełniony wodą ośmioboczny zbiornik z lustrzanym dnem – chrzcielnica. Poprzez chrzest człowiek zostaje włączony do Mistycznego Ciała Chrystusa, a tym samym zanurzony w Jego śmierci i Zmartwychwstaniu (Rz 6,3-11).
Łaska Boża jest jak woda – nie zatrzymuje się na niedostępnych szczytach gór, lecz spływa do najgłębszych dolin. Podobnie jest z łaską Bożą, która przenika do głębi wnętrza człowieka i przemienia go.
Bóg jest niepojęty. Wczytując się w Pismo Święte, zanurzamy się w Jego Słowach, które niosą głębie znaczeń i wiekuistą treść.
Wierni przychodzący do Grobu Pańskiego mają możliwość refleksji nad istotną treścią Wielkanocnej Paschy.
autorzy: Joanna Woźniak i Norbert Tomczak".

"Kościół XX. Piarów pod wezwaniem Przemienienia Pańskiego na górze Tabor, wystawiony jest w stylu zupełnie nowym; a lubo w budowie swojéj niema nic uderzającego, podoba się znawcom przez bardzo miłą harmonią wewnętrznego składu. Wielki ołtarz malowniczemi tylko ozdobami upiękniony, mieści w sobie wyobrażenie Przemienienia Pańskiego z wznoszącą się Przenajświętszą Trójcą, wszystko alfresco malowane, całą ścianę zajmuje. Obraz Przemienienia Pańskiego [...] odmalowany na wysuniętéj framudze oświeconéj z dwóch stron oknami z kolorowego szkła żółtego, robi wielkie wrażenie, z powodu padającego nań silnego światła słonecznego: przez co świetność Chrystusa Pana i blask uderzający oczy struchlałych apostołów, bardzo naturalnie się objawia. - Równie uderza tu malowane alfresco sklepienie, które przez widok wznoszącéj się w górę kolumnady i grup unoszących się do nieba, sztuką, niezmiernie wysokim robi kościół. Sklepienie to zasługuje na baczną uwagę znawców. Malował je i wielki ołtarz Franciszek Egsztejn malarz z Brünu, sztukaterskie roboty których tu jest niemało, niemniéj posągi gipsowe wyrobił Chrystyan Bola. Ołtarze w kaplicach mozajkami zdobne, wyrabiał Jakób Hofman, wszyscy z miasta Brünu w Morawii." (Józef Mączyński: Pamiątka z Krakowa: część 2, Kraków 1845).

Historię powstania kościoła tak opisuje pod rokiem 1185 Adam Naruszewicz w Historyi narodu polskiego (Kraków 1860): "Około tegoż czasu Lucyusz III papież przysłał do Polski ciało ś. Floryana przez Idziego biskupa modeńskiego. Wprowadzone do Krakowa męczeńskie zwłoki w miesiącu listopadzie, przyjęte były z wielką uroczystością od monarchy i Gedeona biskupa tamecznego. Zbudował Gedeon pod wezwaniem świętego, kościół za murami miejskiemi, a monarcha ustanowiwszy przy nim prałatów, kanoników i inną księżą, hojnemi dochodami nadał."

Ów pierwotny romański kościół był wiele razy niszczony - m.in. podczas najazdów tatarskich - i odbudowywany. W 1528 roku podczas wielkiego pożaru Kleparza "był widźiány S. Floryan ná powietrzu z naczyniem wody, zálewáiąc Kośćioł pod iego Tytułem zmurowány; potym widzeniu on pożar ogniowy záraz ugásł, zá co Pánu BOGU po dźiś dźień w Poniedziáłek Przywodny przy Mszy Swiętey Obywátele z postronnymi ludźmi y Swiętemu Floryánowi dźiękuią" (Pruszcz 1745).

Dzisiejszą barokową postać świątynia zawdzięcza zasadniczo przebudowie z II połowy XVII wieku. W ołtarzu znajduje się obraz patrona świątyni na tle Kleparza, autorstwa Jana Tricjusza, nadwornego malarza Jana III Sobieskiego. Po bokach stalle kanoników z obrazami z końca XVIII wieku.