360 :: panoramiczna podróż sferyczna w 2660 odcinkach

Data powstania świątyni nie jest jasna, opinie wahają się od początku wieku XVII do końca XVIII. Po II wojnie cerkiew służyła jako kościoł rzymskokatolicki, potem stała zamknięta i niszczała, aż uratował ją przeprowadzony w latach 2007-2011 remont. Po jego zakończeniu powróciły do wnętrza ikony, zabrane wcześniej do magazynu w Łańcucie. Rokokowy ikonostas wykonał w latach 1836-36 niejaki Krasucki z Przemyśla; niektóre z ikon na ścianach pochodzą nawet z XVI wieku.

"Przedwojenny ikonostas wywieziono podczas wysiedleń na Ziemie Zachodnie, skąd już nie powrócił. Obecny pochodzi z rozebranej cerkwi z terenu Lubelszczyzny (przed przewiezieniem do Bartnego przez pewien czas znajdował się w Poczajowie). Oryginalna jest rama ikonostasu, wrota carskie i niektóre malowidła, np. Ostatnia Wieczerza, jednak większość ikon została wykonana współcześnie. Na parapecie chóru muzycznego umieszczono kilka owalnych ikon proroków, pochodzących z nieistniejącej dziś cerkwi greckokatolickiej w sąsiedniej Świerzowej Ruskiej." (Magdalena i Artur Michniewscy, Marta Duda-Gryc: Cerkwie drewniane Karpat, wyd. II, Pruszków 2011).

"Wybudowana około 1842, trójdzielna, konstrukcji zrębowej, pokryta gontem z XVIII-wieczną wieżą konstrukcji słupowo-ramowej, zwieńczona kopulastym hełmem i pozorną latarnią, otoczona drewnianym ogrodzeniem. Obecnie wewnątrz mieści się filia Muzeum Dwory Karwacjanów i Gładyszów w Gorlicach, w której eksponowane są elementy sakralnej sztuki łemkowskiej, m.in. kompletny ikonostas z XVIII w., ołtarz boczny z 1797, XVIII-wieczne ikony: Matka Boża z Dzieciątkiem i Chrystus oraz obrazy pochodzące z cerkwi okolicznych wsi. Jest to jedna z cenniejszych cerkwi w tej części Beskidu Niskiego." (Wikipedia).

"Cerkiew zbudowano w 1893 r. Opuszczona po 1947 r., stopniowo niszczała. W 1956 r. część dawnych mieszkańców powróciła do Koniecznej. Po wieloletnich staraniach uzyskali oni pozwolenie na użytkowanie cerkwi. W 1969 r. i w latach 1996-99 przeprowadzano remonty. [...] Wnętrze nakryte pozornym sklepieniem kolebkowym z polichromią imitującą rozgwieżdżone niebo. Polichromia ścian skromna, z 1938 r. Prezbiterium od nawy oddziela ciekawy ikonostas z początku XX w., sprowadzony z Drohobycza. Ikony nie są ułożone rzędami, ale w formie wznoszących się ku środkowi schodów, pod którymi pozostaje sporo wolnej przestrzeni. Prazdniki umieszczono parami jeden nad drugim, a przestrzeń ponad carskimi wrotami ujęto w ozdobione kolumienkami przeźrocze." (Magdalena i Artur Michniewscy, Marta Duda-Gryc: Cerkwie drewniane Karpat, wyd. II, Pruszków 2011).

"Gruntowny remont świątynia przeszła w 1879 r. (dobudowano wtedy zakrystię), a następnie w latach 1960-63 oraz w 90. XX w. W 2. poł. XX w. użytkowana była jako kościół rzymskokatolicki, a od 1951 r., po powrocie części Łemków, odprawiano w niej także nabożeństwa unickie. Ta typowa cerkiew zachodniołemkowska wzniesiona została w konstrukcji zrębowej. Ściany pokryto gontem, a dachy blachą. Dachy typu namiotowego są dwukrotnie łamane uskokowo. Wieża słupowo-ramowa o ścianach pochyłych, z izbicą ozdobioną falbanką. Układ wnętrza jest trójdzielny. Do węższego od nawy prezbiterium przylega zakrystia. Pod wieżą znajduje się część babińca. Dachy wewnątrz nawy i prezbiterium są namiotowe, w babińcu strop z fasetami. Polichromia figuralno-ornamentalna powstała w 1938 r. W wyposażeniu znajduje się późnobarokowy ikonostas z XVIII w., którego ciekawostką są rzadko spotykane rzeźby na antependiach — poniżej ikony Matki Boskiej przedstawienie Adama i Ewy, poniżej ikony Chrystusa Nauczającego — proroków. W prezbiterium mieści się ołtarz główny z XIX w., w nawie dwa ołtarze boczne o charakterze barokowym. " (Szlak Architektury Drewnianej, Kraków 2005).