360 :: panoramiczna podróż sferyczna w 2668 odcinkach

Główny ołtarz jest tu nietypowy, bo "dwustronny"; od tyłu, od strony tzw. chóru zakonnego, znajdziemy na nim wczesnobarokowy krucyfiks, ufundowany przez Mikołaja Zebrzydowskiego na wzór krzyża w Jerozolimie. Na srebrnej blasze, stanowiącej jego tło, przedstawiono kalwaryjskie dróżki. Dookoła pomieszczenia stoją bogato rzeźbione stalle, wykonane około 1660 roku przez braci zakonnych pod kierunkiem ojca Teofila Bereza i przedstawiające sceny z życia Matki Boskiej. Nad nimi biegnie wsparta na kolumnach drewniana galeria; na środku XVII-wieczny intarsjowany pulpit ze skrzynią na księgi. Sufit zdobi polichromia Karola Polityńskiego z lat 1923-24.

Na ścianach obrazy, przedstawiające m.in. fundatorów i dobrodziejów kościoła.

Ufundowaną przez Jana Zebrzydowskiego świątynię, część kalwaryjskich dróżek Matki Boskiej, konsekrowano w roku 1630. Główne wejście prowadzi od zachodu przez barokową kruchtę, nakrytą półeliptyczną kopułą.

XVII-wieczna barokowa świątynia wyróżnia się nietypowym układem wnętrza. W miejscu, gdzie należałoby się spodziewać ołtarza, znajduje się krypta z grobem Matki Boskiej, a główny ołtarz znajduje się na galerii...

Postawiona z fundacji Jana Zebrzydowskiego w 1623 roku, jako brama obronna w murach miejskich Jerozolimy. Obraz w ołtarzu jest dziełem samouka Jana Jerzyczka (1811); naprzeciwko, w łuku nadokiennym - malowidło Władysława Lisowskiego z 1934 roku, wyobrażające wjazd Jezusa do Jerozolimy.