360 :: panoramiczna podróż sferyczna w 2668 odcinkach

VII-wieczny Chiesa dei Santi Apostoli di Cristo to jeden z najstarszych kościołów miasta, choć jego obecna postać pochodzi z przebudowy z roku 1575. Wedle legendy, ufundował go św. Magnus, biskup Oderzo, który miał wizję dwunastu apostołów, którzy rozkazali mu zbudować świątynię w miejscu, gdzie ukaże mu się dwanaście żurawi. Fresk na suficie to Komunia apostołów i triumf Eucharystii Fabio Canala.

Bazylika mniejsza Santi Giovanni e Paolo, zwana w weneckim dialekcie San Zanipolo, to jeden z największych kościołów w mieście. Poczynając od XV wieku odbywały się tu ceremonie pogrzebowe wszystkich dożów; wewnątrz spoczywa ich aż dwudziestu pięciu.

W 1246 roku doża Jacopo Tiepolo podarował bagnisty teren zakonowi dominikanów po tym, jak przyśniło mu się przelatujące tędy stado białych mew. Pierwszy kościół stanął tu pod koniec XIII wieku, ale szybko okazał się zbyt mały, więc zastąpiono go większą budowlą, ukończoną ostatecznie w 1430 roku. Patronami kościoła nie są wbrew pozorom apostołowie Jan i Paweł, ale dwaj rzymscy żołnierze, III-wieczni męczennicy (świątynia pod ich wezwaniem stoi także w Rzymie, na stokach wzgórza Celio).

Pierwszy kościół stanął na tym miejscu w połowie XI wieku, zaś obecny pochodzi z czasów przebudowy z II połowy wieku XVIII. Jego głównym powodem do chwały są spoczywające w szklanej trumnie pod ołtarzem relikwie świętej Łucji z Syrakuz, przeniesione tu w roku 1810 z kościoła Santa Lucia, rozebranego podczas budowy stacji kolejowej.

W listopadzie 1981 roku do kościoła wdarli się dwaj uzbrojeni osobnicy, rozkazali wszystkim obecnym położyć się na ziemi i zapakowali zmumifikowane ciało świętej do worka. W trakcie załadunku głowa Łucji oderwała się od karku i potoczyła po posadzce; złodzieje zgubili także zakrywającą twarz srebrną maskę pośmiertną. Miesiąc później, w dzień św. Łucji, skradzione ciało odnaleziono w domku myśliwskim niedaleko Wenecji.