360 :: panoramiczna podróż sferyczna w 2668 odcinkach

"Kapliczka została ufundowana przez nadleśniczego dóbr Kozy, Juliusza Beinlicha w 1884 roku, jak głosi tradycja – z wdzięczności za cudowne ocalenie życia przed wilkami. Kapliczka ma formę kamiennego obelisku z obrobionych bloków piaskowca (prawdopodobnie miejscowego pochodzenia), z postumentem o poszerzonej podstawie. Znajdujący się w górnej części obraz – twarz Madonny Częstochowskiej – ufundowany został przez Julię i Jerzego Giernlów z Krakowa, związanych rodzinnie z Kozami, w 1965 roku. Wyryty w kamieniu napis dotyczy fundatora i daty fundacji. Najbliższe otoczenie kapliczki tworzą kasztanowce wydzielające niewielki placyk przed postumentem, gdzie można zatrzymać się na odpoczynek lub modlitwę. Miejsce to odwiedzają najczęściej mieszkańcy Kóz i Międzybrodzia, a także liczni turyści, gdyż koło kapliczki znajduje się skrzyżowanie szlaków turystycznych." (Opis z Wikipedii).

Szlak przeistacza się właśnie w spychaczową autostradę :-(. W dole widać Bielsko-Białą, a za nim ośnieżony masyw Klimczoka i Szyndzielni.

Lachowice to duża wieś leżąca na pograniczu Beskidu Żywieckiego i Beskidu Małego, na zachód od Suchej Beskidzkiej. Pierwsi osadnicy przybyli tu w XIII wieku, jednak dopiero pod koniec XVI w. wieś została oficjalnie założona. Otoczony wysokimi, starymi drzewami kościół parafialny wzniesiono w 1789 roku na niewielkim wzniesieniu w centrum wsi, dzięki staraniom hrabiny Teresy Wielopolskiej.

We wnętrzu kościoła zwraca uwagę niezwykły, podwójny otwór tęczowy pomiędzy nawą a prezbiterium: górny, z drewnianym, rzeźbionym krucyfiksem, i dolny, półkoliście wycięty, z posągami Matki Bożej i św. Jana Ewangelisty. Ołtarz główny, konsekrowany w 1855 roku, jest utrzymany - jak większość wyposażenia świątyni - w stylu późnego baroku. Ołtarze boczne (barokowe i barokowo-klasycystyczne) również powstały w XIX wieku. Wnętrze kościoła nakrywa pozorne sklepienie kolebkowe z płaskimi odcinkami stropu po bokach, malowane na niebiesko i usiane złoconymi gwiazdkami. Ściany pokrywa polichromia o charakterze architektonicznym i figuralnym (postacie apostołów), również parapet chóru zdobią malowane płyciny z dekoracyjnymi obramieniami.

Kościół kilkakrotnie odnawiano, między innymi w 1836 roku, kiedy to wprowadzono do wnętrza organy, oraz w latach 1987-1989, z okazji jubileuszu 200-lecia istnienia świątyni. Przeprowadzone wówczas kompleksowe prace konserwatorskie ołtarzy i polichromii przywróciły wnętrzu dawny blask. Lachowicki kościół należy do najciekawszych i najlepiej zachowanych drewnianych świątyń wzniesionych w XVIII wieku w Małopolsce.

Ołtarz główny, konsekrowany w 1855 roku, jest utrzymany - jak większość wyposażenia świątyni - w stylu późnego baroku. W jego głównej części, pomiędzy parami kolumn, znajduje się wizerunek Matki Bożej z Dzieciątkiem, pochodzący przypuszczalnie z pierwszej połowy XVIII wieku, będący kopią gotyckiego przedstawienia Maryi. Powyżej widoczne są postacie patronów kościoła, a całość wieńczy promienista gloria.