360 :: panoramiczna podróż sferyczna w 2668 odcinkach

Pierwotny kościół z końca XIII wieku był wielokrotnie przebudowywany, m.in. w 2. połowie XIV wieku i w okresie renesansu. W 1684 roku strawił go pożar, w kolejnym stuleciu został zbarokizowany, by wreszcie - po trzęsieniu ziemi z 1789 - zyskać klasycystyczną fasadę. Prezbiterium jest zamknięte wielokątnie i nakryte gotyckim sklepieniem. Jego ściany pokrywają cenne średniowieczne polichromie, datowane na lata 1360-1430. W barokowym ołtarzu głównym warto sie przyjrzeć XIV-wiecznej drewnianej rzeźbie Matki Boskiej; po bokach stoją postacie śś. Jana Chrzciciela i Jana Ewangelisty.

"Klasztor pijarów i kościół klasztorny, wybudowany w latach 1642-1648 po zewnętrznej stronie ówczesnych murów miejskich, przez wiedeńskiego budowniczego Poschbergera z fundacji księcia Stanisława Lubomirskiego, pana na zamku w Starej Lubowli.

Podoliniecki klasztor pijarów był pierwszy w środkowej Europie, postawiony jeszcze za życia założyciela zakonu, św. Józefa Kalasantego. Przy klasztorze wystawiono kościół pod wezwaniem św. Stanisława, krakowskiego biskupa i męczennika. Dwie wieże o wysokości 44 metrów są charakterystycznym symbolem całego miasta. Nad wejściem jest obraz św. Stanisława. [...]

Przy klasztorze mieściło się założone w 1642 r. przez Stanisława Lubomirskiego sławne gimnazjum, w którym uczyli się chłopcy z terenów Polski, Słowacji i Węgier. Do kolegium przyjmowano mężczyzn w wieku 18-30 lat, choć zdarzali się również chłopcy dużo młodsi (jeden nawet 5-letni!). Pochodzili zarówno z dużych miast (głównie polskich) — w tym z Krakowa i Warszawy, jak i z małych miasteczek czy nawet wsi. Nauczycielem i przeorem klasztoru w latach 1717-72 był m.in. wybitny polski reformator oświaty ks. Stanisław Konarski. Kolegium działało do 1919 r. Obecnie na ścianie budynku znajduje się marmurowa tablica pamiątkowa umieszczona w 1992 r. wspominająca po łacinie 350-lecie założenia szkoły.

W 1923 r. rozwiązano klasztor. W 1950 r. władze komunistyczne zorganizowały tu obóz koncentracyjny dla słowackich prywatnych rolników, a potem do 1.08.1991 klasztor był bezprawnie własnością państwa. W 1991 r. budynki zwrócono kościołowi. Obecnie mieści się tu średnia szkoła i szkoła specjalna im. św. Klemensa Hofbauera." (Maciej Pinkwart: Północna Słowacja, 2001).

Oba place rozdziela XV-wieczny gotycki kościół św. Katarzyny - piękny, choć zaniedbany.