360 :: panoramiczna podróż sferyczna w 2665 odcinkach

W połowie XIX wieku był tu przyrodnik Feliks Berdau: "Piérwszy dzień po przybyciu do Jaworzyny poświęciłem zwiedzeniu doliny Koperszadzkiéj, sławnéj z nadzwyczaj bujnéj roślinności. Głęboka ta dolina ciągnąca się na granicy pomiędzy wapieniami a granitem, otoczoną jest grzbietem wyniosłym zwanym Koperszadami (Kupferschächte) od zarzuconéj kopalni miedzianéj rudy. Wegietacya na tych ogromnych łąkach tak bujna, że trawa prawie po pas, a tysiące wołów węgierskich wypasa się corocznie tamże." (Wycieczka botaniczna w Tatry odbyta w r. 1854).

W dole zostaje żłób Doliny Zadnich Koperszadów, zamknięty od prawej głównym grzbietem Tatr Bielskich z Płaczliwą Skałą, Hawraniem, Nowym Wierchem i Muraniem. Po przeciwnej stronie wyłania się efektowna piramida Jagnięcego Szczytu, a dalej w lewo - grupa Łomnicy.

Kopulasty pagór, wznoszący się kilkadziesiąt metrów nad siodłem Wyżniej Przełęczy pod Kopą, od lat cieszy się opinią doskonałego punktu widokowego. Zwraca uwagę kontrast między trawiasto-wapiennymi stokami Tatr Bielskich a poszarpanymi graniami Tatr Wysokich; pod stopami mamy Dolinę Białych Stawów z rozsianymi wśród kosówki oczkami jeziorek.

Do wycieczki przez Koperszady na Kopę zachęcała już w roku 1872 Maria Steczkowska: "Stanąwszy na miejscu, mamy przed sobą jeden z najwspanialszych górskich widoków. Tatry rozwijają się przed nami długim łańcuchem, a najmajestatyczniéj występują groźne spizkie olbrzymy w których przysionku stoimy. Gdy zaś oko wybiegnie po za obręb tych granitowych murów i wieżyc, na rozległéj, mgłą oddalenia szarzejącéj podhalskiéj równinie, napotyka mnóstwo bielejących spizkich wsi i miasteczek, w pośród których znający okolicę, odróżni Kiezmark, Białą a nawet Koszyce." (Obrazki z podróży do Tatrów i Pienin, wyd. II, Kraków 1872).